Wspólnota śniących


Performance online "Wspólnota śniących" (Polska)

Twórcy: Maria Magdalena Kozłowska, Magda Kupryjanowicz, Michał Kurkowski / Scena Robocza Poznań

Koncepcja: Maria Magdalena Kozłowska, Magda Kupryjanowicz, Michał Kurkowski

Muzyka: Jan Tomza-Osiecki

Produkcja: Stowarzyszenie Scena Robocza

Premiera: 27 listopada 2020

 

Czas trwania: 7 dni

Wiek widzów: 16 + 

Ważne informacje: aby wziąć udział w spektaklu widzowie muszą mieć zainstalowaną aplikację Zoom

 

* WYDARZENIE ONLINE:

Harmonogram projektu: 

Część I: Trening przed snem

* Data: 16, 17, 18, 19 sierpnia 2021 / poniedziałek - czwartek / - prosimy o odsłuchanie materiałów audio otrzymanych mailowo i o wykonanie ćwiczeń

Godzina: materiały będą przesyłane ok. godziny 20:00

Część II: Spotkania online, za pośrednictwem platformy Zoom

* Data: 20 sierpnia 2021 / piątek / - prosimy o spotkanie się z resztą wspólnoty śniących i śnienie kolektywnego snu

Godzina: 22:00 / czas trwania ok. 30 minut

* Data: 21 sierpnia 2021 / sobota / - prosimy o posłuchanie o tym, co śniło się reszcie wspólnoty śniących i o podzielenie się swoimi snami 

Godzina: 13:00: / czas trwania ok. 2 godzin

* Data: 22 sierpnia 2021 / niedziela / - jeśli chcesz, umów się na indywidualną konsultację i spotkanie z performerami

Godzina: indywidualnie ustalana z performerami

Miejsce: spektakl odbywa się za pośrednictwem platformy Zoom, dla zamkniętej grupy odbiorców

Dostęp: bezpłatny, konieczna wcześniejsza rezerwacja miejsc 

Rezerwacja miejsc: od 28 lipca 2021 / przez formularz internetowy / telefonicznie: +48 506 103 207, od poniedziałku do piątku, w godzinach 11:00-17:00

 


OPIS WYDARZENIA: 

„Wspólnota śniących” to pierwsza premiera stworzona w całości online, trwająca kilka dni. Na internetowe doświadczenie teatralne będą się składać: dawka wiedzy z obszaru dream studies, ćwiczenia wspierające kreatywne śnienie, kolektywny performans w oparciu o sny wspólnoty, konsultacja z performerką działającą w obszarze snów jako narzędzia twórczego.

Dziś wiemy, że sen ma zbawienny wpływ na nasze zdrowie - nie tylko wspomaga odporność i pozwala utrzymać wewnętrzną harmonię, lecz jest także wyjątkową techniką regeneracji organizmu. Mimo tego wiele osób poddałoby w wątpliwość fakt, że we śnie może objawić się remedium na dręczące je problemy. A jednak…

Jak dzisiaj śnimy? Czy nasze śnienie jest inne, niż było zaledwie rok temu? Liczne ośrodki naukowe, zajmujące się dream studies, zauważyły wyraźne zmiany w jakości naszego snu. Pandemia miała spowodować wzrost „zapamiętywalności” o 35% oraz zwiększyć odsetek złych snów o 15%. Sam termin pandemic dreams odnosi się zaś nie tyle do tematu, ile przede wszystkim do niespotykanej intensywności marzeń sennych. Ponoć wzrosły nawet szanse na zjawisko tzw. świadomego śnienia, gdy śniący zdaje sobie sprawę, że śni. Jak to wywołać? Nie tak szybko.

Nasze zainteresowanie tematem snów i śnienia pojawiło się w pierwszych tygodniach kwarantanny. Zaczęliśmy zastanawiać się nad wirusem zarówno jako zjawiskiem społecznym, jak i jego wpływem na życie wewnętrzne jednostek. Podjęliśmy refleksję, w jaki sposób tak intensywna i nowa sytuacja manifestuje się w snach, jak odbija się na naszej sferze symbolicznej. To był punkt wyjścia do chęci dalszego zgłębiania tematu. We „Wspólnocie śniących” przyglądamy się mechanizmom śnienia i snu, myślimy o snach zarówno w ich indywidualnym aspekcie, jak także tym zbiorowym. Nie wszystko da się oczywiście wymyślić i przeczytać w książkach. Właśnie dlatego poprzez interentową ankietę prowadziliśmy nabór na najciekawszy sen. 

Najsławniejszą świątynią zdrowia w starożytnej Grecji była ta poświęcona Asklepiosowi w Epidaurus na półwyspie peloponeskim. Bóg sztuki lekarskiej, Asklepios (w Rzymie nazywany Eskulapem) był tym, który sprowadzał sen świątynny. By zostać dopuszczonym do leczenia, należało spełnić szereg wymagań, których kilkudniowy post stanowił zaledwie początek. Najważniejszym etapem było jednak usypianie. Odbywało się ono albo na skórach złożonych ofiar, albo w miejscu, w którym wcześniejszą noc spędziła jasnowidząca świątyni. Gdy pacjent zasnął, zostawał przy nim kapłan, a w trakcie snu chory ujawniał naturę swojego problemu oraz sposób jego rozwiązania. Najczęściej objawiały się różne zioła, czasem bóstwo zalecało zmianę trybu życia, niekiedy zaś sugerowało środki działające w gruncie rzeczy jedynie poprzez sugestię (np. dotknięcie chorego miejsca przez kapłana, lub króla). Jak podają źródła, recepty nie zawsze się sprawdzały, lecz już samo dostąpienie leczenia stanowiło ważny etap w drodze po zdrowie. Choć z dzisiejszej perspektywy nie wydaje się możliwe, aby we śnie mogło objawić się remedium na wiele znanych nam chorób, to sama intuicja wykorzystywania snu w kuracji jest absolutnie zrozumiała.

W tych szczególnych czasach chcemy, byście poczuli się częścią wspólnoty. Wyruszycie z nią w ozdrowieńczą podróż po swojej wyobraźni. Czeka Was walka ze swoimi ograniczeniami i przyzwyczajeniami, czeka Was odkrycie, że teatr to Wy. Wspólnota w czasach przymusowej izolacji jest zjawiskiem szczególnie cennym, lecz właściwie niemożliwym. Dlatego właśnie chcemy Wam dać doświadczenie bycia z innymi ludźmi w najintymniejszym z procesów - we śnie. Czeka nas nie jedna, ale kilkanaście, kilkadziesiąt premier jednego wieczoru. Zapraszamy do Wspólnoty śniących...

 

INFORMACJE O TWÓRCACH:

Maria Magdalena Kozłowska - urodziła się w Zielonej Górze. Absolwentka MISH na Uniwersytecie Warszawskim i Das Theatre w Amsterdamie. Jej zainteresowania obejmują performance, wideo, a także operę i teatr. Najważniejszym tematem jej prac jest głos - jego fizyczność i splecenie z językiem. Jako performerka powołuje do życia diwy, wieszczki, komediantki i święte. Jako reżyserka chętnie przemieszcza porządki, zestawiając powagę z dziecinnym poczuciem humoru, patos z bałaganem, całkowitą szczerość z absolutną sztucznością. Z Marią Tobołą współtworzy duet Maria Malpecki (dawniej Małpeczki).

Magda Kupryjanowicz - absolwentka etnologii oraz wiedzy o teatrze na Uniwersytecie Jagiellońskim, a także dramaturgii w krakowskiej Akademii Sztuk Teatralnych (dawniej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej). Autorka scenariuszy spektakli m.in w reżyserii Tomasza Węgorzewskiego: „Mojżesz” (Teatr Polski w Podziemiu), „Psychoza” (Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach), „Wampir. Trauerspiel” (Teatr Polski w Bydgoszczy), „Listopad. Romans histeryczny” (Teatr im. A. Fredry w Gnieźnie), Eweliny Marciniak: „Sommernachtstraum” (Theater Freiburg, Niemcy), „Księgi Jakubowe” (Teatr Powszechny w Warszawie), „Portret Damy” (Teatr Wybrzeże w Gdańsku), Katarzyny Szynigiery: „Sferia” (Teatr Polski w Bielsku-Białej). Dwukrotna stypendystka MKiDN.

Michał Kurkowski - dramaturg w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku oraz doktorant w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończył dramaturgię teatralną w krakowskiej Akademii Sztuk Teatralnych. Pracował m.in.: w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, w Teatrze Polskim w Bydgoszczy oraz Teatrze Wielkim w Warszawie. W czasie kwarantanny współtworzył projekt radio inżynierska. Swoje teksty i tłumaczenia publikował m.in. w miesięcznikach "Dialog" i "Ruch muzyczny", dwumiesięczniku "Didaskalia" oraz kwartalniku "Konteksty".

Scena Robocza Poznań - Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA to unikatowy projekt, którego osią i głównym zadaniem jest tworzenie regularnej sceny dla teatrów i artystów niezależnych. Ideą leżącą u podstaw przedsięwzięcia była konsolidacja poznańskiego offu - spotkanie różnorodnych (czasem sprzecznych) modeli pracy, wizji praktyk artystycznych, warsztatów, estetyk oraz pomysłów na rolę teatru. Przez ponad 8 lat działalności Scena Robocza przeprowadziła kilkadziesiąt programów rezydencji teatralnych, z których każdy kończył się premierą. Ze Sceną Roboczą regularnie pracuje kilkanaście zespołów, a jeden rok to około 50 prezentacji spektakli i wiele wydarzeń towarzyszących. Praca z niezależną sceną pozwala nie tylko zagospodarować leżący na uboczu teatru instytucjonalnego potencjał artystyczny, ale również poprzez jego archiwizowanie i monitorowanie, pozwala go utrwalać w refleksji.
Scena Robocza funkcjonuje na zasadzie laboratorium praktyk artystycznych, którego nadrzędną zasadą jest swoboda twórcza. Rozwijane przedsięwzięcia odznaczają się pełną wolnością artystyczną - bez narzucania tematów, rozwiązań formalnych oraz modeli pracy. To pozwala na stworzenie różnorodnej, ale i równej - formalnie i artystycznie - sceny, która mieści zarówno doświadczone i uznane autorytety, jak i zespoły, które poszukują własnej drogi artystycznej. 

 

RECENZJE:

"Projekt inspirowany zjawiskiem pandemic dreams (…) poprowadzony był bez nadmiaru teorii i jedynie z prostym dramaturgicznym zarysem; twórczynie i twórcy skupili się na łagodnym procesie łączenia kilkudziesięciu osób i dzięki temu zdołali nieco odczarować hasło „spotkanie na Zoomie”. Jednocześnie konsekwencja w nazywaniu tygodnia spotkań w ramach „Wspólnoty Śniących” premierą teatralną świadczy o dążeniu do zmiany utrwalonego teatralnego paradygmatu i zapisanej w nim kondycji odbiorczej."
(Michalina Obarska, portal Culture.pl) 

"Każda z trzech metod pracy nad snem (…) przypomina ćwiczenia dramaturgiczne. Sen staje się w nich plastycznym materiałem – gotowym, by stworzyć z niego swoje scenariusze. Zapiski z dzienników snów (…) wytwarzają surrealistyczną sytuację ponownego odczytywania, naznaczonego silnym potencjałem dramaturgicznym."
Magdalena Rewerenda, portal KulturauPodstaw.pl  

"Maria Magdalena Kozłowska ma niesamowitą charyzmę. Świetnie improwizuje, jest niezwykle uważna na ekspresję „scenicznego”/ekranowego partnera_rki. W jej roli nie ma nic z demiurżki ani dyrygentki - jest z nami i wobec nas."
Justyna Machaj, portalu CzasKultury.pl

 

LINKI: