Medytacja teatralna numer 4

OPIS WYDARZENIA:

"Medytacja teatralna numer 4" - premiera przygotowana specjalnie na Festiwal RPS 2021- to kolejna podróż Krzysztofa Garbaczewskiego po przestrzeniach metafizyki teatru. Poprzez ciała performerów Garbaczewski chce, w sposób nieco ironiczny, zadać pytanie - jak Bóg widzi ten świat? Mottem projektu jest przytoczony przez Jerzego Grotowskiego cytat z Mistrza Ekharta, w którym pada najważniejsze pytanie - kim jest człowiek wobec Boga i wobec siebie? Garbaczewski chce odpowiadać na te pytania w działaniu, na żywo, porzez ciało wirtualne i fizyczne ciała performerów. Czy poprzez świat wirtualny możemy, przekrczając to co ludzkie, zbliżyć się się do tego co boskie? Grotowski - z jego eksploracją fizyczności aktora i próbami przekraczania jego ograniczeń - jest w tym projekcie dla Krzysztofa Garbaczewskiego przewodnikiem. Zapraszamy na niezwykłą metafizyczną podróż pomiędzy tym co cyfrowe a tym co cielesne, na zderzenie treningu Grotwskiego z technologią VR, projekcjami i preparowaną muzyką oraz mistycznymi tekstami Philipa Dicka, Jorgena Letha i Mistrza Ekharta.

Krzysztof Garbaczewski, reżyser teatralny, scenograf, autor adaptacji,współzałożyciel i członek Dream Adoption Society, realizował spektakle w Teatrze Polskim we Wrocławiu, Nowym Teatrze w Warszawie, w Teatrze Starym w Krakowie. Za pomocą teatru mówi o sprawach egzystencjalnych i doświadczeniach granicznych. Posługując się deziluzją, tworzy niepowtarzalne sceniczne kolaże, odpowiadające fragmentaryczności współczesnego świata, mediów i kultury. Jego spektakle to niejednokrotnie teatralne medytacje grające z percepcją widza. Do współtworzenia "Medytacji..." Krzysztof Garbaczewski zaprosił dwoje tancerzy: Tomasza Bazana i Krystynę Szydłowską oraz Anastazję Vorobiovą - artystkę audiowizualną odpowiedzialną za projekcje 3D, a także Sławomira Blaszewskiego - twórcę kostiumów. Premiera spektaklu zakończy tegoroczną edycję Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Retroperspektywy, ale też wyznaczy kierunek przyszłorocznych festiwalowych poszukiwań - tematem kolejnej edycji RPS 2022 będzie „Nowy Świat”.

"Między człowiekiem wewnętrznym a człowiekiem zewnętrznym jest ta sama nieskończona różnica, jaka jest pomiędzy niebem a ziemią.

Kiedy stałem w mojej pierwszej przyczynie, nie miałem Boga, byłem przyczyną siebie. Tam nikt mnie nie pytał, gdziem ja zmierzał, ani co robiłem; nie było tam nikogo, aby mnie zapytać. Tym, czego chciałem, byłem ja, a czym byłem, chciałem; byłem wolny od Boga i od czegokolwiek.

Kiedy wyszedłem (gdy spłynąłem) stamtąd, wszystkie stworzenia mówiły o Bogu. Gdyby mnie ktoś zapytał: - Bracie Eckhart, kiedy wyszedłeś z domu? - Byłem tam, nie ma jeszcze chwili; byłem ja sam, siebie chciałem ja sam i znałem siebie ja sam, żeby zrobić człowieka (którym tu na dole jestem). Oto, dlaczego jestem ja nie-urodzony i w moim trybie nie-urodzonego, nie mogę umrzeć. To, czym jestem wedle urodzenia, umrze i unicestwi się, bo jest oddane czasowi i wraz z nim będzie się rozkładać. Ale w mym urodzeniu urodziły się także wszystkie stworzenia. Wszystkie odczuwają potrzebę, by podnieść się z ich życia do ich esencji.

Kiedy powracam, ów wyłom jest dużo szlachetniejszy niźli moje wyjście. W onym wyłomie jestem ponad stworzeniami, ani Bóg, ni stworzenie. Lecz jestem tym, czym byłem i czym winienem pozostać teraz i na zawsze. Kiedy przybywam, nikt mnie nie pyta, skądże tam przychodzę. Tam jestem ja, czym byłem, ani nie rosnę, ani nie maleję, bo ja jestem nieporuszona przyczyna, która porusza wszystkie stworzenia." 

INFORMACJE O TWÓRCACH: 

Krzysztof Garbaczewski - reżyser teatralny, scenograf i autor adaptacji. Absolwent Akademi Sztuk Teatralnych im. Ludwika Solskiego na Wydziale Reżyserii Dramatu. Zadebiututował „Chórem sportowym” Elfriede Jelinek w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu (2008). Realizował spektakle w Teatrze Polskim we Wrocławiu, Nowym Teatrze w Warszawie, w Teatrze Starym w Krakowie. Jego inscenizacje często są nazywane teatralnymi instalacjami. Garbaczewski za pomocą teatru mówi o sprawach egzystencjalnych i doświadczeniach granicznych. Posługując się deziluzją, tworzy niepowtarzalne sceniczne kolaże, odpowiadające fragmentaryczności współczesnego świata, mediów i kultury. Jego spektakle to niejednokrotnie teatralne medytacje grające z percepcją widza („Uczta”, „Nic”). W duecie z Marcinem Cecko stworzył m.in. spektakle: „Odyseja” i „Gwiazda śmierci”, „Życie seksualne dzikich” oraz „Balladynę”. Z okazji wybuchu powstania warszawskiego zrealizował spektakl „Kamienne niebo zamiast gwiazd”, który wraz z „Balladyną” i „Pocztem Królów Polskich” należał do tak zwanej „polskiej trylogii”, podejmującej kwestię współczesnej polskiej tożsamości. Garbaczewski jest współzałożycielem i członkiem Dream Adoption Society - kolektywu artystycznego skupiającego się na wirtualnej i poszerzonej rzeczywistości. 

Tomasz Bazan- tancerz, choreograf, reżyser, twórca autorskich spektakli, założyciel i reżyser Teatru Maat Projekt. Urodzony w 1982 roku. Tomasz Bazan to jeden z najbardziej wszechstronnych i aktywnych artystów performatywnych młodego pokolenia. Doskonałe opanowanie różnorodnych technik ruchowych łączy z erudycją literacką i świadomością teoretyczną, co czyni z niego postać rozpoznawalną w środowisku tanecznym i teatralnym, oraz wpływowego animatora wydarzeń artystycznych. Ukończył wydział Kulturoznawstwa na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie ze specjalnością krytyka i animacja dzieł sztuk plastycznych. Przez rok był uczniem francuskiego malarza i scenografa Jeana Marco. Tańca oraz praktyk ruchowych uczył się u znakomitych tancerzy i mistrzów sztuk walki, m.in: Nama Hai Bui Ngoca, Jurija Pstrowskiego, Witolda Jurewicza, Moniki Tachman, Shizamitu Tienn, Łukasza Maziarczyka, Gabriell Daris, Atsushi Takenouchiego, Sylwii Hanff. Od lat praktykuje i studiuje style wschodnich sztuk walki, specjalizuje się w stylu Lang oraz Vietnam Dao. Bazan ma również długoletnie doświadczenie pracy w teatrze. Współpracuje z wybitnymi teatrami, tancerzami, choreografami oraz reżyserami w Polsce oraz za granicą, tworząc spektakle, performansy i ruch sceniczny do przedstawień w teatrach dramatycznych. Współpracował m.in. z: artystami Nowego Teatru Krzysztofa Warlikowskiego, Renate Jett i Jackiem Poniedziałkiem, Ośrodkiem Praktyk Teatralnych „Gardzienice”, Teatrem CHOREA, Kunst Gillian Gallery w Berlinie, Dance Art Now w Londynie, Compagne le Sablier we Francji, Teatrem Wielkim - Operą Narodową w Warszawie, Art Stations Foundation w Starym Browarze w Poznaniu, Teatrem Provisorium w Lublinie, Teatrem Dramatycznym w Warszawie, Teatrem Powszechnym w Warszawie, Inernational Theatre Art Of Now, Les Kurbas Theatre we Lwowie. Od roku 2004 prowadzi własny teatr Maat Projekt, uznawany za jeden z najważniejszych kolektywów performatywno-tanecznych w Polsce, a od 2009 jest twórcą i kuratorem Międzynarodowego Festiwalu Eksperymentalnego Tańca i Ruchu MAAT FESTIVAL, który prezentuje osiągnięcia wybitnych twórców w dziedzinie teatru fizykalnego. W teatrze realizuje autorski program treningu fizycznego i poszukiwań kulturowych. Fenomen artystyczny teatru Bazana to szczególne połączenie technik fizycznych z dążeniem do indywidualnej ekspresji emocjonalnej. W spektaklach zespołu "taniec intuitywny" współistnieje z "poszukiwaniem europejskiego kontekstu dla japońskiego butoh". Obecny na wielu międzynarodowych festiwalach teatr Maat prowadzi dialog interdyscyplinarny i międzykulturowy. Formacja na przestrzeni lat zrealizowała wiele projektów oscylujących wokół spektakli, happeningów, instalacji kolektywnych, performance pokazywanych w wielu prestiżowych miejscach w Polsce i za granicą, w tym w Niemczech, Stanach Zjednoczonych, Norwegii, Francji, Słowenii, Wielkiej Brytanii, Belgii oraz Izraelu. Dominująca rola ekspresji cielesnej w pracach Tomasza Bazana równoważona jest zwykle erudycyjną inspiracją literacką. Zrealizowane spektakle powstawały na motywach utworów takich twórców, jak: Goethe, Beckett, Pinter, Kane, Białoszewski. Widać również inspiracje rosyjskim folklorem i prawosławną duchowością. W spektaklach przewijają się echa Holokaustu oraz teksty współczesnej filozofii i kultury popularnej. Tomasz Bazan jako tancerz i choreograf był rezydentem Art Stations Kulczyk Foundation (2008). Jest laureatem nagrody Prezydenta Miasta Lublina za całokształt pracy artystycznej, nagrody kultury w dziedzinie teatr - "Żuraw 2009", konkursu Baltic Movement Contest oraz Złotej Maski z 2012 roku za reżyserię "I Ifigenia" w Teatrze Nowym w Łodzi. Od 2012 artysta należy do najbliższych współpracowników Krzysztofa Garbaczewskiego, stał się m.in. twarzą spektaklu "Kamienne niebo zamiast gwiazd", stworzonego jako koprodukacja Muzeum Powstania Warszawskiego i Nowego Teatru w Warszawie. Jest członkiem interdyscyplinarnej Kunst Gillian Gallery w Berlinie, która wyrożniła go w 2010 roku nagrodą za osobowość sceniczną. Od października 2013 roku należy również do zespołu kuratorów interdyscyplinarnego projektu "Context bodies" w Tel Awiwie. 

LINKI:

• https://dreamadoptionsociety.com