Pokaz pracy Workcenter of Jerzy Grotowski & Thomas Richards

OPIS WYDARZENIA: 

Pokaz otwartej sesji pracy Workcenter of Jerzy Grotowski & Thomas Richards pozwala zainteresowanym osobom doświadczyć pracy Thomasa Richardsa nad pieśniami tradycji, którą prowadzi wspólnie z członkami swojego zespołu w Workcenter. Praktyczna praca nad pieśniami tradycji została zapoczątkowana w Workcenter w 1986 roku i pozostaje nieustannie kontynuowana i nieprzerwanie rozwijana w ciągu ostatnich 35 lat.

Regularne sesje pracy służą członkom zespołu do poszerzenia wiedzy na temat „pracy nad sobą”, którą można prowadzić poprzez specyficzne podejście do śpiewu i działania. W tym sensie otwarte sesje pracy nad pieśniami tradycji nie są spektaklem, lecz należą do dziedziny badań nad sztukami performatywnymi, określanej jako Sztuka jako wehikuł, w której - jak w niektórych starych tradycjach - praca nad pieśnią i działaniem jest nierozerwalnie związana z pracą nad rozwojem wewnętrznym człowieka i rozwojem ludzkich potencjałów. Sesje pracy Workcenter stają się sposobem na przebudzenie subtelnych aspektów wewnętrznego przeżywania i doświadczania oraz narzędziem transformacji percepcji i obecności artysty.

Po pokazie pracy odbędzie się dyskusja Thomasa Richardsa z publicznością.

INFORMACJE O UCZESTNIKACH:

Thomas Richards - amerykański performer, aktor, reżyser. Syn reżysera Lloyda Richardsa. W czasie studiów na Yale University, gdzie uzyskał stopień licencjata, zetknął się z Ryszardem Cieślakiem, zaś latem 1984 wraz z grupą studentów wziął udział w kilkunastodniowych warsztatach w ramach projektu "Dramat Obiektywny". W roku 1985 wszedł w skład jego przebudowanej grupy realizacyjnej i pracował z Grotowskim nad "Main Action". Następnie, w roku 1986 przeniósł się wraz z Grotowskim do Włoch i w stosunkowo krótkim czasie został uznany jego „esencjalnym współpracownikiem”. Początkowo praca Grotowskiego i Richardsa miała charakter indywidualny, związany ze strukturami performatywnymi nazywanymi roboczo "Song Action" (struktura ta stała się później centralnym elementem "Downstairs Action") oraz "Pool Action". Miała ona charakter „przekazu” i wiązała się z podjętą w tym okresie decyzją uczynienia Richardsa liderem grupy, a także następcą i artystycznym spadkobiercą. Między oboma artystami nawiązał się szczególny rodzaj relacji, który można opisać jako stosunek przekazującego swoją wiedzę doświadczonego mistrza do wyjątkowo utalentowanego ucznia. Stopniowo Richards obejmował funkcję lidera grupy pracującej nad "Downstairs Action", w której był też głównym czyniącym. Efekty tej pracy doprowadziły do wykrystalizowania "Akcji" oraz stworzenia "Action", której Richards był głównym twórcą. Uznając jego kluczową rolę w pracach Workcenter, Grotowski w roku 1996 zmienił jego nazwę na Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards.
Po śmierci Grotowskiego w 1999 roku objął kierownictwo Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards i wraz z Mario Biaginim jest „uniwersalnym spadkobiercą” Grotowskiego. W kolejnych latach kontynuował prace w dziedzinie sztuki jako wehikułu, rozwijając i strukturyzując stopniowo akcję "The Letter" (prezentowaną w latach 2003-2006 jako „Work in Progress” o nazwach "The Twins: action in creation" i "Action in creation"). Wspólnie z Mario Biaginim wyreżyserował przedstawienia "One breath left" (1998-2002) oraz "Dies Irae" (2004-2006). Od roku 2008 kieruje pracami Focused Research Team in Art as Vehicle nad strukturą performatywną "Living Room", stanowiącą kolejną eksplorację w dziedzinie sztuki jako wehikułu (osadzenie działań tego typu w przestrzeni i sytuacji domowej).
Obok pracy praktycznej Richards rozwija także refleksję naukową nad prowadzonymi przez siebie poszukiwaniami. Uzyskał stopień magisterski na uniwersytecie w Bolonii i doktorski na Université Paris. Jest autorem książek "Pracując z Grotowskim nad działaniami fizycznymi" (1993; wydanie polskie, 2003), "Punkt graniczny przedstawienia" (wraz z Lisą Wolford, 1997; wydanie polskie 2004) oraz "Heart of Practice: Within the Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards" (2008). 

Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards - ośrodek pracy praktycznej w Pontederze założony w roku 1986 jako Workcenter of Jerzy Grotowski (Centro di Lavoro di Jerzy Grotowski), a jesienią roku 1996 przekształcony w Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards. Jego początki sięgają września roku 1984, kiedy w czasie pobytu we Włoszech Grotowski podjął pierwsze rozmowy na temat stworzenia ośrodka pracy w tym kraju. Rok później, latem 1985 (od 12 VI do 12 VIII) w pałacu w Botinaccio odbyła się dwumiesięczna sesja praktyczna, która zainaugurowała działalność Centro Lavoro Europeo di Jerzy Grotowski, powstałego dzięki pomocy i z inicjatywy Centro per la Sperimantazione e la Ricerca Teatrale w Pontederze. W ten sposób zrealizowany został plan stworzenia położonego na uboczu miejsca pracy. Grotowski przeniósł się do Pontedery w sierpniu 1986 roku. Wraz z nim ze Stanów Zjednoczonych przyjechał Thomas Richards, który stał się najważniejszym współpracownikiem Grotowskiego. Richards wyróżnia cztery etapy prac Workcnter: prace przygotowawcze (1986-1988), których koniec wyznaczają pierwsze prezentacje "Akcji" dla zaproszonych osób z zewnątrz; prace zaawansowane (1988-1992), związane z doprecyzowywaniem i rozwojem "Downstairs Action"; etap przejściowy (1992-1994), związany z pracą nad nową wersją „opus”, oraz etap końcowy (od 1994 do śmierci Grotowskiego), który wiązał się z pracą nad nową strukturą nazywaną po prostu "Action" oraz (od 1996) z coraz szerszym otwieraniem prac Workcenter, w tym z prezentacjami publicznymi poza jego siedzibą.
Po śmierci Grotowskiego pracami Workcenter kierują Thomas Richards i Mario Biagini, którzy ściśle ze sobą współpracują, choć jednocześnie prowadzą swoje poszukiwania twórcze w nieco odmiennych kierunkach. Richards kieruje pracami w domenie "Sztuki jako wehikułu", realizując akcję "The Letter" (prezentowaną w latach 2003–2006 jako „work in progress” o nazwach "The Twins: Action in Creation" i "Action in Creation"), a następnie "The Living Room". Biagini wydaje się bardziej zaangażowany w poszukiwania na pograniczu "Sztuki jako wehikułu" i teatru, prowadzone początkowo w ramach przedsięwzięcia "The Bridge - Developing Theatre Arts" (1999–2005). Wspólnie z Richardsem wyreżyserował wówczas przedstawienia "One Breath Left" (1998–2002) oraz "Dies Irae" (2004–2006), w których był też głównym działającym. W ostatnich latach z międzynarodową grupą uczestników Open Programme pracuje nad odmiennymi strukturami performatywnymi łączącymi sztukę jako wehikuł z różnorodnymi miejscami, kontekstami i gatunkami przedstawieniowymi. W pierwszej dekadzie XXI wieku Workcenter realizowało kolejne projekty. Pierwszy, "Tracing Roads Across" (2003–2006), był finansowany z programu Kultura 2000 Unii Europejskiej i obejmował współpracę z kilkoma ośrodkami europejskimi (w tym z Ośrodkiem Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych we Wrocławiu) koordynowaną przez wiedeński Theater des Augenblicks. W jego ramach odbywały się serie prezentacji prac oraz warsztatów Workcenter w siedzibach instytucji współpracujących. W latach 2007–2009 wspólnie z Instytutem im. Jerzego Grotowskiego, Workcenter realizowało projekt "Horizons", którego finałem był Zero Budget Festiwal we Wrocławiu (X 2009). Oprócz tych różnorodnych form działalności Workcenter prowadzi prace pedagogiczne i warsztatowe, zarówno w siedzibie, jak podczas rezydencji w ośrodkach całego świata.

LINKI:

• https://www.theworkcenter.org

Wydarzenie odbywa się w ramach projektu Przestrzenie Sztuki. Projekt Przestrzenie Sztuki jest finansowany ze środków Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu, realizowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.

Projekt dofinansowano ze środków Urzędu Miasta Łodzi.